Ik kijk mijn deelnemers eens goed aan. We zitten aan de start van de volgende live bijeenkomst in het 6-maanden programma. Het is 9 uur en zoals altijd beginnen we met koffie, thee, koekjes en een deelronde, waarin we elkaar vertellen hoe het in de afgelopen weken is gegaan.
De deelnemers hebben het druk
We zitten twee maanden voor het einde van het programma. Ze zijn nu bezig met het ontwerpen van hun eigen 6-maanden groepsprogramma én ze zijn het ook meteen aan het verkopen, waarbij ze nieuwe marketingtechnieken toepassen.
Dat doen ze echt heel erg goed. We applaudisseren voor de mensen in de groep die hun programma’s nu al hebben verkocht. We klappen opnieuw voor de anderen die een bijzonder mooi programma hebben ontworpen en helpen elkaar om die nóg mooier te maken.
Ze zijn niet voorbereid
De deelnemers vertellen ook dat ze hun voorbereiding voor deze trainingsdag niet afhebben. Oh jee. Hoe kan dat nou? Boosdoener is een voorgaande trainingsdag die we twee weken hebben opgeschoven, waardoor er nu te weinig tijd was voor deze huiswerkopdracht. Murphy blaast ook een partijtje mee met griep en andere spoedeisende zaken die tussendoor komen.
Daar zitten we dan. Het heeft geen enkele zin om het programma te draaien dat ik had gepland. We zouden onderdelen van de workshops en trainingen op elkaar gaan oefenen maar dat kan natuurlijk niet als het ontwerp nog niet helemaal klaar is.
Als trainer is dit een goed moment om in paniek te raken
Het zorgvuldig opgebouwde programma loopt niet langer synchroon met het tempo of de behoefte van je deelnemers. Je programma voor de dag kun je rustig weer in je tas toppen. Wat te doen?
Een beetje perfectionist doet hier nog een schepje bovenop. Het is natuurlijk altijd mogelijk om te denken dat je zelf iets heel erg verkeerd hebt gedaan. Dat je dit had moeten voorkomen. Deze perfectionist gaat in gesprek met zichzelf en is niet langer met de aandacht bij de groep.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat paniek en perfectionisme op dit moment niet de grootste bondgenoten zijn van de trainer, en van de groep.
Wat heb ik dan wel gedaan?
Als eerste ben ik samen met de groep nieuwe oefendagen gaan plannen. Daarmee is iedereen weer gerustgesteld. We hebben nu een aantal extra weken voor het huiswerk: zij om het te maken en ik om het na te kijken.
En daarna?
Daarna zijn we samen een nieuw programma gaan ontwikkelen voor deze dag en die hebben we meteen uitgevoerd. Tenslotte leer ik mijn deelnemers de fijne kneepjes van de didactiek en dit was een heel mooi praktijkvoorbeeld. Het onderwerp hebben we ook gezamenlijk vastgesteld: het verzinnen van gevarieerde werkvormen, die bijdragen aan het behalen van de trainingsdoelen.
Het was echt een fantastische dag. Aan het einde ging iedereen dolblij de deur uit. We hebben alle kersverse doelen gehaald. In de pauze verzon ik zelf ter plekke een nieuwe werkvorm, die heel erg goed bleek te werken. Voor de deelnemers was het bovendien heel prettig om stukjes theorie nog even te herhalen in vragenrondes aan het begin en einde van de dag.
We hebben ook besproken wat je als trainer nodig hebt om niet in paniek te raken en om dat te doen wat nodig is om je deelnemers verder te helpen, ook al heb je dat niet voorbereid. Deze nabesprekingsronde van de hier-en-nu situatie is voor iedereen zinvol, ook voor de trainer, omdat ik zelf ook weer leer van mijn deelnemers.
Op flappen hebben we een aantal hele essentiële vaardigheden en inzichten met elkaar gedeeld. Die deel ik graag de volgende keer met jullie. Maar eerst wil ik aan jullie vragen wat jullie ideeën zijn.
Wat doe jij?
als het programma dat je hebt voorbereid om wat voor een reden dan ook niet door kan gaan? En wat heb jij nodig, als trainer, om op dat moment een oplossing te zoeken waardoor je deelnemers aan het einde van de dag alsnog op vleugels de deur uitgaan?
Ik lees je reacties graag op de Workshoptrainer Community. Zo kun je ook tussen de mails met de blogberichten door op de hoogte blijven van de nieuwste berichten van Workshoptrainer en kun je meepraten. Ik ben blij met al je reacties. Zo kunnen we ook buiten de trainingszaal van elkaar blijven leren.
