Stel: je bent scheikundeleraar
En je wilt aan je leerlingen laten merken hoe gevaarlijk is om twee stoffen met elkaar te mengen. Maar je hebt de stoffen niet bij je. Dus dan zeg je: „nou, en dan doe je die twee stoffen in een mengbeker en dan, eh… boem. Witte rookwolken. Snap je?”
Helaas, dat snappen ze niet. Als je aan je leerlingen wilt leren hoe chemische reacties werken, dan zul je het moeten laten zien. Of beter nog: je wilt dat ze zelf gaan experimenteren, zodat ze ervaren hoe chemische stoffen werken. Dat zijn de lessen die bij leerlingen het langste blijven hangen.
Een beetje leraar heeft veel lesstof voor de leerlingen en weet ook dat hij niet alle reacties kan laten zien. Dus hij maakt een keuze: sommige reacties wel, andere reacties niet. Die moeten de leerlingen dan toch maar uit het boekje leren en de plaatjes er zelf bij visualiseren.
Verschillende leerstijlen
Voor veel van de leerlingen is dit prima. Die leren toch het liefst uit een boekje; zij hebben de praktijklessen niet nodig. Andere leerlingen leren het liefst door zelf te experimenteren. Dat zijn de leerlingen die zich suf vervelen bij alle theorielessen en nooit een boek openslaan. Zo zijn er nog een aantal leerstijlen waar een leraar rekening mee kan houden.
Wat is de moraal van het verhaal voor trainers, coaches, adviseurs en andere kenniswerkers?
Simpel. Bedenk bij alles wat je wilt vertellen aan je deelnemers eens of je ze de lesstof ook kunt laten zien of ervaren.
Zet de Powerpoint uit en ga anders denken.
Maak werkvormen die je deelnemers niet alleen in staat stellen om de stof beter te onthouden, maar vooral om de lessen beter toe te passen.
Pas dan bereik je echt resultaat met je workshops en trainingen.
It’s showtime!
Zou je dit ook willen en heb je onvoldoende idee hoe jij jouw kennis kan omzetten in een interessante workshop of training? Vraag dan een Wat-Is-Mijn-Kennis-Waard gesprek aan
