Wat doe je als je deelnemers geen zin hebben in je training? Tip 1
26 februari 2013 
2 min. leestijd

Wat doe je als je deelnemers geen zin hebben in je training? Tip 1

Stel je even voor

Ik sta in een trainingszaal. Twaalf mannen zitten in u-opstelling voor me. Het zijn monteurs, sommige nog in werkkleding. De training gaat over praktisch leidinggeven en begint nu. Ik zeg twee zinnen en de eerste reacties zijn standaard: “mooi, we gaan!”.

De mannen zijn duidelijk nog niet gemotiveerd om de training te volgen. Ze zijn gestuurd door hun leidinggevende, waar ze vaak problemen mee hebben en waardoor ze het nog erger vinden dat ze hier zitten. Bovendien vinden ze dat de leidinggevende zelf ook wel eens op cursus mag.

Tel daar nog eens bij op dat ze ’s morgens vaak al heel vroeg aan het werk zijn gegaan en dat de training duurt van 13 tot 20 uur. En ook dat ze ’s avonds soms nog anderhalf uur naar huis moeten reizen en toch de volgende morgen alweer vroeg moeten beginnen.

Een paar mannen zitten achterover in hun stoel met hun armen over elkaar met een “kom maar op” houding. Er zijn er ook altijd een paar die graag willen vertellen waar ze tegenaan lopen binnen de organisatie. Langzaam voel je de sfeer negatiever worden. De stille mannen zakken nog een stukje verder achterover.

Van weerstand naar leerstand

En ik? Ik geniet. Ik heb zin in de training. Op geen enkel moment heb ik moeite met de weerstand van deze mannen. Want ik weet dat ik binnen een half uur een goed gesprek met ze heb, dat ze binnen het uur allemaal aan het leren zijn en dat we in de tijd tot het einde van de training veel leren en ook veel lachen. En dat de groepen waar de meeste weerstand in zit uiteindelijk mijn leukste groepen worden.

Want waar weerstand is, is energie. Er gebeurt wel wat. Het is de kunst als trainer om deze in eerste instantie negatief geladen energie om te buigen in een constructieve energie.

Wat ik nu vertel gebeurt mij regelmatig. Binnen mijn bedrijf Workshoptrainer leer ik zelfstandig dienstverleners hoe ze opvallend goede workshops kunnen geven. Terwijl ik de training geef, observeer ik mezelf (want ik blijf natuurlijk Workshoptrainer). Wat doe ik nu precies, waardoor de 12 mannen uit de weerstand komen en in de leerstand? Hoe krijgen we het voor elkaar dat we na een negatief geladen start toch heel vrolijk de dag doorkomen en dat de mannen ook echt wat van me willen aannemen?

Ik heb 5 punten gezien, die ik welbewust inzet om van deze training een aangename ervaring te maken voor alle deelnemers; 5 technieken waarmee ik de hele groep in de leerstand zet.

En deze 5 punten ga ik met jullie delen.

Hoe zorg jij dat een groep uit de weerstand komt?

Maar eerst ben ik heel nieuwsgierig wat jullie zouden doen. Hoe zouden jullie omgaan met deze situatie?

Deel je tips via het reactieformulier hieronder. Deze tips vat ik samen in de volgende blogs. Ik zal ze aanvullen met de technieken die ik zelf heb toegepast om mijn deelnemers uit de weerstand te halen en in de leerstand te krijgen.

Tip 1 bereid de start het beste voor

Ik wil graag al een tip delen. Ik denk altijd heel goed na hoe ik contact maak met de deelnemers, nog voordat de workshop of training begint. En de eerste minuten na de start bereid ik altijd het beste voor. Hoe je de toon zet in deze eerste minuten bepaalt voor een belangrijk gedeelte hoe de rest van de training zal verlopen.

Hoe doe jij dat? Sta je voor de groep als mensen binnen komen of schud je ze de hand als je bij de deur staat? Wat zeg je als je jezelf voorstelt? Hoe krijg je de aandacht van de hele groep als je wilt beginnen? Wat vertel je als je jezelf voorstelt? Begin je met een verhaal (storytelling)? En wat vertel je dan? En hoe ga jij om met de spanning die deze eerste minuten van je workshop vaak oproept?

Denk goed na over hoe jij contact maakt met je deelnemers nog voordat je workshop of training begint. In dit eerste contact zet je vaak (onbewust) de toon voor de hele training.

Over de schrijver
Aad
Door

Aad

op 02 Mar 2013

Ellen,Tijdens een seminair van David Bloch over het geven van presentaties jaren geleden liet hij zien hoe je de aandacht van drukke zaal krijgt en toch in je kracht te blijven staan. Hij gebruikte.......stilte en subtiele non verbale houding om de aandacht op zich te vestigen......de zaal werd vanzelf stil in afwachting van zijn eerste woorden.Zijn motivatie was dat indien je de zaal tot stilte of aandacht gaat manen je positie als spreker/trainer al is aangetast.Met hartelijke groet,Aad

Sonja
Door

Sonja

op 04 Mar 2013

interessante kwestie en herkenbaar! Ik geef dan wel geen workshops maar ben wel regelmatig te gast als spreker of om gastcollege te geven. Ook altijd spannend om dan te voelen waar je aanhaakt en inspireert. Eens kijken, wat zou ik kunnen doen? - Beginnen met een vraag - Luchtigheid er in brengen door mezelf wat minder serieus te nemen - Iets persoonlijks delen wat wél relevant is voor de sessie - Ingaan op wat er gezegd wordt zodat het niet in de lucht blijft hangen of gegenegeerd wordt, ook al is het een negatieve opmerkingIk kijk uit naar de vervolgmail!

Jb
Door

Jb

op 05 Mar 2013

Interessant, ik zou mij eerst heeeel kwetsbaar opstellen. Dat de cursisten zich op mij kunnen spiegelen, hierin meevoelen in hun onvrede dit te proberen te begrijpen en vooral benoemen. Waarna de groep meenemen naar een nieuwe situatie. Een nieuw doel vastleggen voor vandaag. Waarin voor een ieder iets leuks in zit. Dan pas kun je starten met de leesstof. Tsja, tot zover. Ben benieuwd of hier raakvlak is met Ellen haar aanpak.

Tineke van Kooten
Door

Tineke van Kooten

op 05 Mar 2013

Ik pas als het even kan een ontdekkende start toe. Begin met iets doen of laten zien 'waar het pijn doet': een oefening met elkaar aanspreken, een video waarin een leidinggevende alle klassieke fouten maakt in een functioneringsgesprek en daar met elkaar iets van vinden. In het bovenstaande voorbeeld zou ik misschien de leidinggevende met wie ze problemen hebben laten naspelen. In elkg eval: expliciet maken waar het probleem zit, en daardoor de vraag naar een oplossing oproepen.

Hester Schipper
Door

Hester Schipper

op 06 Mar 2013

Dit is zo herkenbaar! Ik heb de neiging om heel erg te gaan overcompenseren, heel enthousiast en energiek over willen komen. Dat werkt dus niet. Wat wel werkt, nu ik die valkuil heb ontdekt, is een vraag stellen. Hoe gaat het? kan al openend werken. Of vragen naar de motivatie om de training te volgen. Ook al zit men er verplicht, als het op tafel komt wordt het werkbaar. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik heb geleerd dat het niet persoonlijk wordt bedoeld, en dat maakt het al een stuk makkelijker.Hartelijke groet, Hester.

Christa
Door

Christa

op 02 Jun 2015

Mijn ervaring is rustig blijven en benoemen wat je ziet. En een vraag daaraan koppelen. Mijn valkuil is dat ik ga twijfelen of ik wel boeiend, leuk, inspirerend, kortom goed genoeg ben. Bovendien is voorbereiding en voorkennis over de groep van 'overlevings' belang ;) Wat je vanuit je hart en met passie brengt kan net fout zijn.

Reactie plaatsen

Volg je mij al op Instagram?